Mentas-ghirkan (kalimah-kalimah) yang menunjukkan kepada makna jamak.
Jika isim yang hendak ditas-ghirkan menunjukkan kepada makna jamak, maka ia tidak akan keluar daripada salah satu yang berikut:
Pertama: Ismu l-Jinsi l-Ifraadii1, iaitu: (kalimah) yang menunjukkan kepada makna sedikit ataupun banyak, seperti: zahab (emas) dan fiddoh (perak) dan maak (air) dan turoob (tanah), dan pentas-ghirannya adalah ke atas lafaznya sendiri, maka kau katakan untuk tas-ghirnya : zuhaib, dan fudoidah, dan muwaiyah, dan turoiyib.
Sesungguhnya ia (kalimah jenis ini) ditas-ghirkan ke atas lafaznya sendiri, kerana lafaznya mufrod.
Kedua: Ismu l-Jinsi l-Jam-'ii2, iaitu: (kalimah) yang mempunyai mufradnya daripada lafaznya sendiri, dan dibezakan di antaranya dengan mufradnya dengan taa kebiasaannya, dan dengan yaa musyaddadah jarang-jarang, seperti: tamr (tamar), syajar (pokok), baqar (lembu), ruum (rom) dan 'ajam ('ajam), sesungguhnya lafaz mufradnya: tamrah, syajarah, baqarah, ruumiyy, 'ajamiy, dan pentas-ghirannya berlangsung ke atas lafaznya, kerana ianya mufrad, maka kau katakan pada pentas-ghirannya: tumair, syujair, buqair, ruwaim, 'ujaim
Ketiga: Ismu l-Jam-' 3 (Isim Jamak) iaitu: (kalimah) yang tidak mempunyai mufradnya, dan ia bukan dari mana-mana wazan daripada wazan-wazan jamak taksiir yang terpelihara (ditetapkan), seperti qaum (kaum), ibil (unta), rah-t (sekumpulan). Dan pentas-ghirannya berlaku ke atas lafaznya, kerana ia mufrad, maka kau katakan pada pentas-ghirannya: quwaim, ubail, ruhait.
